ارزیابی سطح پایداری توسعه کشاورزی در استان آذربایجان غربی با استفاده از شاخص ها

هدف این تحقیق شناسایی و تحلیل واقع گرایانه از سطح پایداری نظام های بهره برداری کشاورزی استان آذربایجان غربی با استفاده از مجموعه ای مشخص از شاخص ها بود. تحلیل نتایج پایداری در این مطالعه بر مبنای روش idea (شاخص های پایداری کشاورزی) و همچنین نمره دهی شاخص ها برای تفسیر سطح پایداری بر مبنای روش پرانت واتاکل[1] و همکاران استفاده شده است. برای تفسیر نتایج از تکنیک های تحقیق کیفی نیز استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل سطوح پایداری به طورکلی نشان داد تنوع محصولات از وضعیت پایداری برخوردار است اما استفاده بی رویه از آفت کش ها از کمترین نسبت پایداری برخوردار می باشد که با توجه به تمامی شاخص ها، وضعیت پایداری زیست محیطی در سطح نسبتاً پایینی (36%) قرار دارد. در بعد اقتصادی نتایج، بیانگر آن است که علی رغم محدودیت هایی در چند شاخص اصلی مانند تعداد زیاد قطعات اراضی و سطح اشتغال، فرایند تولید و درآمدزایی کشاورزی استان آذربایجان غربی درمجموع از سطح نسبتاً پایدارتری (52%) نسبت به دو بعد دیگر برخوردار است و این مسئله ناشی از تولید در طولانی مدت و فروش محصولات متنوع است که قابلیت اقتصادی این مزارع را نشان می دهد. نتایج نشان داد که از بین شاخص های ارزیابی سطح پایداری اجتماعی، میزان آگاهی کشاورزان از حفظ منابع پایه تولید در وضعیت نامناسب قرار دارد، با توجه به مجموع شاخص ها درکل، سطح پایداری بعد اجتماعی (90/35%) می باشد که می توان گفت فرایند توسعه کشاورزی استان آذربایجان غربی در بعد اجتماعی نیز به سمت ناپایداری درحرکت است.